Letterlijk vertaald betekent inspiratie inademen. Nu denk je misschien gelijk:" wat heb ik daar nou aan? Ik kan fotografie toch niet inademen?". Nee dat niet, maar je kunt er wel veel mee bezig zijn. Want wat je ook doet, het hoeft niet perse fotografie te zijn, ergens veel mee bezig zijn, inspiratie komt als vanzelf. Maar je moet er wel wat voor doen.

Inspiratie komt niet zoals vaak gedacht als een soort bliksemflits die inslaat in je hoofd en BAM ineens heb je een gaaf idee voor je fotografie. Zo werkt het niet. Je vergroot de kans daarop wel als je nadenkt, zoekt of ermee bezig bent of in een andere vormen. Lezen of nog beter gewoon doen. Inspiratie komt pas door ergens mee bezig te zijn. Ik noem het dan ook inspiratie door transpiratie. Door bezig te zijn prikkel je je brein en daar begint inspiratie. Nergens anders. Dus ja, het verkrijgen van een idee door middel van een inspanning. Het is de makkelijkste manier om af te dwingen dat je op een moment ook gaat meemaken dat je geïnspireerd raakt. Het komt niet uit het niets. Als je niets doet dan gebeurt er ook niets. Dat idee van BAM het waanzinnig gave idee wat zomaar in je hoof beland gaat niet plaatsvinden als je er niet mee bezig bent.

Met andere woorden inspiratie moet je een handje helpen. Je moet er iets voor doen. En dan komt het echt. Je maakt zelfs kans op inspiratie als je altijd hetzelfde doet. Het zou kunnen gebeuren dat je ineens gaat denken: " ik wil eens wat anders gaan fotograferen. Ik ben wel klaar met altijd op dezelfde manier bloemetjes of portretjes fotograferen. Of zoals ik. Ik ben geen getalenteerd gitaar speler, ik probeer het wel, maar altijd dezelfde riedeltjes spelen komt op een gegeven ook mij de neus uit. Dat ik denk, hoe matig mijn spel ook is,:" er moet toch meer zijn?" En daar ga ik dan, op zoek naar meer of iets anders. Variaties, nieuwe ritmes, technieken met gitaar spelen.

Met fotografie heb ik daar gelukkig geen last van. IK heb zoveel ideeën en kan het ook allemaal uitvoeren dat het enige probleem nog is, voorbereiding en tijd. Of haalbaarheid van ideeën. Maar in principe kan ik alles maken wat ik bedenk. Zonder Photoshop uiteraard. Moet ik er toch weer even bijzeggen. Ja, flauw, ik weet het.

Dat ik fotografisch zoveel ideeën heb komt alleen maar omdat ik er gemiddeld 14 uur per dag mee bezig ben. Het is mijn vak en ik verdien er mijn geld mee, en dus is dit iets wat ik jou als lezer niet kan vragen of aanbieden. Maar… ik heb nooit gebreke aan inspiratie dat is wel het voordeel van er zoveel mee bezig zijn. Nog een keer, hoe meer je ermee bezig bent des te grote de kans is dat een gaaf idee tot je komt. Ik heb al meerder keren een blog geschreven over inspiratie. Rembrandt , Jett Rebel, Babs, mijn dochters en een concert van Coldplay, Cor een cursist van mij met een gaaf fotoboek en er waren nog wel meer onderwerpen. Kortom uit alles wat ik doe, beleef, zie en hoor kan ik inspiratie halen.

Ik kan er niet altijd meteen fotografisch iets mee, maar het idee of de inspiratie zit wel ergens in mijn hoofd opgeslagen. Een soort spaarpot is het bij mij. Het bekijken van een film over Grandi heeft mij heel lang geleden enorm veel inspiratie gegeven. Maar wat doe ik er fotografisch mee? De inspiratie wat ermee te doen heb ik nog niet gevonden. Maar het gaat ooit wel een keer komen. Nog even er verder op zitten broeden. Wat een groot denker en man.

Hou ik het simpeler dan kan ik ook geïnspireerd raken door een paar bruine Antilliaanse bananen. Bruin? Ja bruin. Daar kan ik me al over verwonderen. Want normaal gesproken zijn bananen altijd geel, maar deze keer niet bij een heerlijke verswinkel bij ons in de buurt. Inspiratie! Gewoon door een afwijkende kleur. Zo simpel kan het zijn. Ik heb ze meteen gekocht en ben er thuis in de studio ermee aan de slag gegaan.

De bananen in een oude bakvorm. Ik ben er best wel een tijdje mee bezig geweest. Ik zag meteen al dat dit het niet zou gaan worden. Maar je hoopt door door te gaan dat het kwartje ineens wel valt. Dat gebeurde echter niet. Technisch gezien is de foto wel helemaal af en klaar, maar 't is het niet. Babs mijn vrouw vond hem wel mooi, maar ik niet. Dat moet dus over. Ik had wel inspiratie door de bananen maar het is niet geworden wat ik ervan wilde maken. Ik heb express ton sur toon gewerkt. Dus kleuren die dicht bij elkaar liggen. Dat moet over. Vanuit dit idee kom ik op het idee om het nu geheel anders te doen. Om dat het bovenstaande niet naar mijn zin is ga ik nu een tegenovergestelde kleur zoeken. Hoe logisch is dat? Als het ene niet werkt dan toch wel het andere?

In een blauwe soort mexicaanse hoed gestopt de bananen. Hoe logisch is dat. Kleurtegenstellingen, hoed en bananen komen allebei uit Zuid Amerika dus dat is ook logisch. Dus heel anders dan ging 1. Dan moet dat toch zeker wel gaan werken? Maar helaas, het resultaat is om te huilen. Wat een bagger. Technisch gezien uiteraard wel weer helemaal in orde, maar het slaat nergens op. Het is een onlogische foto geworden. En wederom niet wat ik wilde. Lekker zeg inspiratie! Twee pogingen om inspiratie tot iets gaaf om te zetten en het is twee keer niets. Noem dit dan maar de transpiratie fase. Hard werken, inspiratie is geen garantie op succes. Zo simpel is het niet. Er moet dus nog een poging komen. Inmiddels denk ik er al zo over dat i nu schreef een poging wagen. Niet van, ik ga het even doen. Nee ik ga proberen om mijn inspiratie om te zetten naar een iets moois en misschien wel gaafs. Niet meteen opgeven. Dat kan iedereen. Ook dat is een teken van inspiratie. Gewoon doorgaan. Stug doorgaan.

Waar de vorige foto met hoed veel te druk werd door de tegenovergesteld kleuren en de niet goed herkenbare hoed ben ik weer terug gegaan naar de simpelheid. Ton sor ton en meer organische vormen van hout die beter passen bij een vrucht uit de natuur. En ja, hier was ik wel tevreden over. Het klopt beter, het oogt mooier. En technisch waren ze alledrie wel goed, maar technisch goed is heel wat anders dan mooi. Kortom drie dagen werk en één mooie foto. Dit is hoe inspiratie kan verlopen. Of hoe inspiratie om te zetten naar iets tastbaars.

Wat heb ik geleerd? Alweer zou ik haast willen zeggen en dat terwijl ik het al lang wist:

1. Hou het simpel
2. Hou het logisch
3. Volg je gevoel
4. En de allerbelangrijkste, ik heb geleerd dat bruine bananen geen gele bananen zijn. DUH…..ja daar had ik mij op verkeken tijdens het kopen van de bruine bananen. Ik wist dat ze niet geel waren. Maar al fotograferend kwam ik erachter dat omdat ze niet geel waren ik moeite had de herkenbaarheid voor elkaar te krijgen van de bananen. Iedereen verwacht een gele banaan. Of als ze nog niet rijp zijn, groen, maar een bruine banaan is toch lastiger dan ik in eerste instantie dacht. Dat was voor het grootste gedeelte mijn worsteling met bruine bananen. Ik heb het uiteindelijk opgelost door toch ton sur ton te gaan fotograferen en meer op vorm te gaan concentreren. Ze waren niet geel en daarom nooit goed als bananen herkenbaar. En hierin zit meteen weer mijn inspiratie voor een andere keer. Iets fotograferen waarvan de te verwachten kleur niet klopt is moeilijker. IK kan dit probleem makkelijk omzeilen, maar ik kan het ook bewust opzoeken. Dus inspiratie.

Het bovenstaand verhaal en uitleg vind ik zelf wel een mooi voorbeeld hoe inspiratie kan werken. Nogmaals inspiratie is niet met de armen over elkaar wachten tot het lumineuze idee tot je komt. Dan kun je heel lang gaat zitten wachten. Ik had een idee, maar het lukt eniet direct. Dan ga je door. En in het allerergste geval was het helemaal niet gelukt. Dan was er nog niets aan de hand geweest. De wereld draait wel door. Want echt belangrijk is dit niet, behalve dan dat ik hoop misschien enkele andere mensen te inspireren.

Veel erger zou het zijn als Einstein nooit de relativiteit theorie zou hebben bedacht. Dan had de wereld er toch echt anders uitgezien. Ik heb alleen maar ontdekt dat bruine bananen geen gele bananen zijn, maar daar kan ik weer wat mee in de toekomst. Ik kan daar misschien wel expres gebruik/misbruik van maken. En dat is onder andere inspiratie. Er zullen toto nog wel meer blogjes gaan komen over inspiratie. Omdat ik zie zie bij de meerderheid van mijn cursisten dat inspiratie het lastigste deel van fotografie is voor ze. Voor mij is inspiratie het belangrijkste wat er is. Ik zoek het ook altijd op. Voornamelijk door er actief mee bezig te zijn. Dus sluit ik voor nu af met:

Doe eens wat anders, kom uit je comfort zone!

Tags: Inspiratie